جیجی، تو امروز می روی و از ما خداحافظی می کنی ولی ما اینجا همیشه منتظر تو هستیم

چه بخواهی چه نخواهی روزی که باید فرا برسد، فرا میرسد و تو نمی توانی از سرنوشت و انتخابی که پیش روی توست، دست بکشی و فرار کنی. این روز برای همه ستاره های دنیای ورزش روزی خاص همراه با تلخی ست. روزی که باید تجربه شود تا حس واقعی ان را درک کنی.

و حالا این روز دوست نداشتنی برای تو که شماره یک جهان بودی و هستی نیز فرا رسید، برای تو و برای همه دوست دارانت، برای همه سیاه و سفیدهای دنیا، برای تمام کسانی که تو را الگو قرار داده بودند و این روز تلخ برای همه ما یوونتوسی ها.

حالا زمانی که سوت پایان بازی به صدا براید، جشنی به بزرگی تو و نام یووه برپا میشود، این استقبال و جشن برای ستایش و عشقی ست که تو به انها هدیه کردی و حالا لایق ان هستی تا با شکوهی بیانکونری از تو قدردانی شود.

امروز وقتی داور سوت پایان بازی را به صدا در اورد، تو میروی، تو می روی در کنار هواداران در کنار پیچ جنوبی و کل استادیوم را دور می زنی برای ما دست تکان می دهی، تفاوتی نمی کند چه در استادیوم باشیم و چه از گیرنده های تلویزیونی تو را تماشا کنیم، منتظر دست تکان داد ات می مانیم و با تو اشک می ریزیم، یاد تمام سال ها و افتخاراتی که در کنار یکدیگر به دست اوردیم، خاطره تمام روزهای سختی که پشت سر گذاشتیم، روزهای تیره ای که با وفاداری تو و دوستانت واسطورهایی دوست داشتنی یووه همانند الکس دل پیرو و ترزگه رقم خورد و تبدیل به روزهای سفید و درخشانی شد که امروز نتیجه ان را می بینیم. به همه موفقیت ها و پیروزی های این سال ها فکر می کنیم و پیش روی چشمان مان بهترین خاطراتی که از تو با بانوی پیرمان داریم را تک به تک؛ بارها و بارها مرور می کنیم، خوشحال می شویم، ناراحت می شویم و اشک می ریزیم و انتظار پایان این نود دقیقه سخت را می کشیم.

امروز در کنار تو و با تو به ساعت نگاه می کنیم، به ساعت و دقایق پایانی این دیدار لعنتی، همچنان به ساعت نگاه می کنیم به تنها چیزی که می توانیم نگاه کنیم و بخواهیم به کندی بگذرد، اما زمانی که داور دست اش را بالا می اورد و به ارامی سوت سیاهش را می کشد، برای ما و تو این اخرین بازی فصل بود و اخرین بازی و حضور تو درون دروازه تیم محبوب مان، حالا زمان خداحاظفی ست، تو برای ما دست تکان می دهی و ما به افتخارت و با چشمانی خیس از جای برمی خیزیم و برای ات دست می زنیم و همچنان ارزو می کنیم که ایکاش می توانستیم همچنان تو را درون دروازه مان داشته باشیم. اما تو امروز می روی و از ما خداحافظی می کنی، هر چند که این اخرین دست تکان دادن و خداحافظی تو از ما و یوونتوس نخواهد بود، ما اینجا همیشه منتظر تو هستیم.

و اینجاست که همه چیز با اشک و لبخند برای یوونتوسی های دنیا به پایان می رسد تا به انتظار یک فصل رویایی دیگر برای یووه و این بار بدون تو، جیجی بوفون باشیم. این رسم زندگی ست، رسم دنیای حرفه ای ورزش؛ همان طور که برای الکس دوست داشتنی مان روی داد و برای ستاره های دیگرمان برای ترزگه، برای ندود و برای بونیپرتی و.... اما تاریخ همواره از شما اسطوره های دوست داشتنی و فراموش نشدنی یاد خواهد کرد و ما هواداران هرگز شما و افتخارات تان را فراموش نخواهیم کرد و نسل به نسل این فداکاری و بزرگی شما به هواداران اینده یووه نقل خواهد شد، نام شما برای همیشه در کنار بانوی پیر، یوونتوس حک شده است.

«به اشتراک گذارید»

طناز احدی مقدم«خبرنگار»

ارتباط با نگارنده: